بررسی سنّ ازدواج و سنّ شروع باروری با برخی از متغیّرهای اقتصادی ـ اجتماعی (تهران 1365)

 گیتی ضیائیان غفّاری

 این پایان­نامه در مقطع کارشناسی ارشد آمارهای حیاتی در دانشگاه علوم پزشکی ایران به راهنمایی دکتر محمّد شریعت­پناهی و مشاوره­ی دکتر محمود محمودی، دکتر زهرا پور­انصاری و دکتر پرویز کمالی توسّط گیتی ضیائیان غفّاری در سال 1366 انجام شده است. هدف کلّی این تحقیق بررسی سنّ ازدواج و سنّ شروع باروری در شهر تهران در سال 1365 است. در این پژوهش از روش مطالعه­ی مقطعی، سنّ ازدواج و سنّ شروع باروری زنانی که هنوز در طول دوران بارداری هستند، مورد بررسی قرار گرفته است. جمعیّت آماری کلیه­ی زنان متأهّل ساکن در شهر تهران است که دارای دست­کم یک فرزند باشند و واحد آماری زن متأهّلی است که دارای دست­کم  یک فرزند باشد. حجم نمونه 357 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند. نتایج نشان می­دهد که اکثر زنان ازدواج­کرده­ای که دست­کم یک بچّه دارند بی­سوادند. میانگین سنّ ازدواج در این جامعه 7/17 سال است. پایین­بودن سنّ ازدواج باعث طولانی­شدن دوران زندگی مشترک و سال­های بارداری می­شود و در نتیجه به بالا­رفتن باروری در شهر تهران منجر می­شود. میانگین سنّ شروع باروری زنان جامعه 7/19 بوده است.

منبع: عبّاسی شوازی 1383: 70.