مقايسهي شهرستانهاي استان فارس بر اساس شاخصهاي توسعه 75 - 1355
مقايسهي شهرستانهاي استان فارس بر اساس شاخصهاي توسعه 75 - 1355
كرامتالّله زياري، اسحاق جلاليان
چكيده
نتايج يافتههاي اين پژوهش حاکي از اين است که 40 شاخص از طريق مدل تحليل عاملي به 12 عامل کاهش يافته، به طوري که سهم هر عامل در توسعهي انساني مشخص گرديده و در نهايت از طريق شاخص ترکيبي توسعهي انساني، شهرستانهاي استان فارس در شاخصهاي تلفيقي رتبهبندي گرديد. برابر بررسيهاي صورت گرفته، در سال 1355 در زمينهي شاخصهاي تلفيقي از مجموع 14 شهرستان، يک شهرستان برخوردار و 3 شهرستان نيمهبرخوردار و 10 شهرستان محروم ميباشد. در سال 1365 در زمينهي شاخصهاي تلفيقي يک شهرستان برخوردار و 4 شهرستان نيمهبرخوردار و 9 شهرستان محروم ميباشد و در سال 1375 در زمينهي شاخصهاي تلفيقي 3 شهرستان برخوردار و 4 شهرستان نيمهبرخوردار و 9 شهرستان محروم شناخته شد. ميزان نابرابري در شهرستانها طيّ سه دوره 1355، 1365، 1375 به ترتيب 66/.، 59/. و 44/. درصد بوده است. شهرستانهاي استان فارس در دورههاي متفاوت در زمينههاي مختلف داراي تفاوتهاي توسعه بودهاند که بيانگر عدم توسعهي هماهنگ با نيازهاي جمعيّتي آنها است. اين نابرابريها بازتاب و برآيند عوامل طبيعي، اقتصاد سياسي، نارساييهاي نظام برنامهريزي و قطب رشد (شهر شيراز) ميباشد. شهر شيراز طيّ اين 3 دهه به دليل مرکزيّت اداري ـ سياسي و قطب برتر، در زمينهي تمام شاخصهاي توسعه، برتري و تفوّق خود را در نظام شهرستاني استان حفظ نموده است و به عنوان قطب رشد، خدمات و نيروي انساني ماهر و متخصّص را از شهرستانهاي پيرامون جذب کرده و تمرکز اقتصادي، سياسي و جمعيّتي را در سازمان فضايي استان پديدار ساخته است. الگوي توسعهي فضايي استان فارس به صورت مرکز ـ پيرامون است.
اين مقاله در نشريهي "جغرافيا و توسعهي ناحيهاي"، شمارهي ۱۱، سال ۱۳۸۷، صص ۹۶-۷۷ چاپ شده است. براي دسترسي به فايل متن كامل مقاله به صورت پي دي اف، لينك زير ار كليك كنيد.